Οι συντεχνίες ενισχύονται με «ισχυρούς» ενδοκυβερνητικούς συμμάχους και το πολιτικό κόστος «αυξάνεται» τόσο που καθίσταται σχεδόν απαγορευτική έστω και απόπειρα «ανοίγματος» χωρίς π.χ. πληθυσμιακά κριτήρια του επαγγέλματος των ταξί. Άλλωστε προεκλογικά, το κυβερνών κόμμα στο πρόγραμμά του εγγυόταν ότι «δεν εκδίδονται νέες άδειες επειδή οι άδειες που υπάρχουν, επαρκούν για την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού».
Και αυτό παρότι κατά το άρθρο 5 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η ελευθερία επιλογής και ασκήσεων ορισμένου επαγγέλματος, στην οποία ο νόμος μπορεί να επιβάλει περιορισμούς «μόνο για λόγους δημόσιου ή κοινωνικού συμφέροντος». Τέτοιος λόγος, όπως επισημαίνεται στην απόφαση του ΣτΕ για την απελευθέρωση των φορτηγών Δ.Χ. και θα μπορούσε να ισχύσει και στην περίπτωση των ταξί δεν είναι η «προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη δραστηριοποιουμένων σε συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο με την αποτροπή της εισόδου στον κλάδο αυτό νέων επαγγελματικών».