Διαβάστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, όπως δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα Κεφάλαιο (pdf)
ή διαβάστε το σε ηλεκτρονική μορφή (παρακάτω).
Το 2004, όταν τα ηνία της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας αναλάμβανε ο αμερικανοτραφής μάνατζερ, Τάσος Φιλιππάκος και πρώην αντιπρόεδρος της Moody’ s, το «break even», ήταν η νέα ορολογία με την οποία καλούνταν να εξοικειωθούν στελέχη και προσωπικό της ελληνικής κρατικής εταιρείας.
Το «νεκρό σημείο» (break even), όπου δεν υπάρχει ούτε κέρδος ούτε ζημιά, ήταν ο στόχος που έθετε για το 2005 ο κ. Φιλιππάκος που επιδίωκε να επαναφέρει στην κερδοφορία τη ΔΕΚΟ ύστερα από ένα χρόνο, το 2006.
Ωστόσο, οι καλές προθέσεις του νεοαφιχθέντος τότε από τις ΗΠΑ, διευθύνοντα συμβούλου δεν ήταν αρκετές για να εμποδίσουν την μετατροπή του αμυντικού και αεροναυπηγικού ομίλου σε βιομηχανία παραγωγής… σκανδάλων.
Ήδη, την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Κ», η ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών, διέταξε να διενεργηθεί στην ΕΑΒ τακτικός φορολογικός έλεγχος.
Το ιστορικό
Τουλάχιστον από το 2000 έως το 2006, χρονιά κατά την οποία υποχρεώθηκαν σταδιακά όλες οι εταιρείες να καταρτίζουν οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, οι ορκωτοί ελεγκτές-λογιστές «διάνθιζαν» τις οικονομικές καταστάσεις με σειρά παρατηρήσεων.
Ποσά εκατομμυρίων ευρώ που δεν είχαν εγγραφεί στα οικονομικά αποτελέσματα των εκάστοτε χρήσεων ή για τα οποία δεν είχαν σχηματιστεί προβλέψεις οδηγούσαν τους ορκωτούς να αναφέρουν στο πιστοποιητικό ελέγχου ότι οι οικονομικές καταστάσεις «δεν απεικονίζουν τη διάρθρωση και την οικονομική θέση της εταιρείας», το οποίο στην ελεγκτική ορολογία ισοδυναμεί με «άρνηση γνώμης»!
Κι ενώ, όπως σημειώνουν πηγές με καλή γνώση για το τί συνέβαινε την εποχή εκείνη στην ΕΑΒ, τα…ψιλά γράμματα των ορκωτών αποκαλύπτουν την ύπαρξη «δημιουργικής λογιστικής», καμία από τις ηγεσίες του υπουργείου Οικονομικών στην εποχή της «φούσκας» των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν διατάσσει διαχειριστικό έλεγχο στην υπό χρεοκοπία ΔΕΚΟ.
Βέβαια, το γεγονός αυτό, μάλλον δεν προκαλεί τόσο μεγάλη εντύπωση, εάν ληφθεί υπόψη ότι η βιομηχανία που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής άμυνας, διοικείται σήμερα από μία προσωρινή ομάδα διευθυντών, παραμένοντας ουσιαστικά ακέφαλη.
Το 2010, όταν η ελληνική οικονομία έμπαινε σε περίοδο βαθιάς ύφεσης, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Ο οικονομικός διευθυντής, που τοποθετήθηκε στην εταιρεία μία τριετία μετά τον Τάσο Φιλιππάκο, με επιστολές του ενημέρωσε τη διοίκηση για γεγονότα που έλαβαν χώρα στην ΕΑΒ και τα οποία έχριζαν διερεύνησης.
Μεταξύ άλλων, ότι από το 2004 έως και το 2009, η αξία των αναξιοποίητων, των άχρηστων, αποθεμάτων σχεδόν διπλασιάστηκε και αυξήθηκε κατά 15,8 εκατ. ευρώ. Και αυτό, όταν, για μία πολύ μακρά περίοδο, από το 1975 έως το 2003, η αξία των αδιακίνητων υλικών δεν ξεπερνούσε τα 17,8 εκατ. ευρώ! Ωστόσο, το συγκεκριμένο ποσό εκτοξεύτηκε, μετά την επίμαχη εξαετία (’04-’09), στα 33,6 εκατ. ευρώ.
Η αναφορά του οικονομικού διευθυντή οδήγησε, εν μία νυκτί, στην υποβάθμισή του σε τομεάρχη, ο οποίος είδε την πόρτα εξόδου, λίγες ημέρες αφότου κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα, όπου ανέφερε τι συμβαίνει στον Οργανισμό. Αντίστοιχη «τύχη» είχαν και ορισμένοι από όσους αρνήθηκαν να υπογράψουν κάποιες από τις συμβάσεις ανάθεσης έργου σε ιδιώτες.
Η προσφυγή στη δικαιοσύνη προκάλεσε τη διενέργεια ελέγχου από το Σώμα Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και την Οικονομική Επιθεώρηση και την άσκηση ποινικής δίωξης για απιστία κατ’ εξακολούθηση σε βαθμό κακουργήματος εναντίον της προηγούμενης διοίκησης της ΕΑΒ.
Το πολυσέλιδο πόρισμα των Επιθεωρητών στοιχειοθέτησε το «μεγάλο φαγοπότι» στην ΕΑΒ, που περιλάμβανε κοστοβόρες και αδιαφανείς αναθέσεις έργων σε ιδιώτες, την αυθαίρετη παροχή bonus, την τοποθέτηση στελεχών σε θέσεις που δεν υπήρχαν στο οργανόγραμμα και τις δαπανηρές χορηγίες προς φορείς που εγκρίνονταν μόνον από τον κ. Φιλιππάκο και χωρίς να γνωστοποιούνται στην Ειδική Γραμματεία ΔΕΚΟ.
Μεταξύ αυτών, την παροχή ευνοϊκών δανείων στο προσωπικό, τη στιγμή που η εταιρεία είχε αρνητική θέση, έως και την αποκλειστική χρήση των υπηρεσιακών οχημάτων από τον πρόεδρο και τον διευθύνοντα σύμβουλο και την πληρωμή υπερωριών σε οδηγούς.
Τα συμπεράσματα των επιθεωρητών –που απασχόλησαν και τη Βουλή- διαβιβάστηκαν στον Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών και οδήγησαν, τον Φεβρουάριο του 2012, σε εντολή για την διενέργεια προανάκρισης για νέα άσκηση ποινικής δίωξης.
Και στη θυγατρική
Οι τακτικές αυτές είχαν επεκταθεί και στη θυγατρική της ΕΑΒ, την EMC ΕΛΛΑΣ, η οποία παρέχει πιστοποιητικά ποιότητας για ηλεκτρονικά προϊόντα, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Ο Μιχάλης Παπαδόγκωνας, συγγενής του γνωστού πρώην υπουργού, ως προϊστάμενος των οικονομικών υπηρεσιών της EMC, είχε υπεξαιρέσει το διάστημα 2003-2006, ποσό ύψους 792,7 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το βούλευμα του Αρείου Πάγου που τον παραπέμπει στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης και πλαστογραφίας.
Ένα τραπεζικό φαξ, που ενημέρωνε ότι το υπόλοιπο του λογαριασμού της EMC είναι πολύ μικρό, και το οποίο «κατά λάθος» παρελήφθη από υπάλληλο της εταιρείας,
…Και να ήταν μονάχα αυτά… θα έλεγα ότι η αρχή του τέλους έγινε κάπου στη δεκαετία του 80 (η εταιρεία θεμελιώθηκε το 1975 και παραδώθηκε πλήρης ~ 1980/81), όταν τελείως αιθαίρετα κάποιοι φωστήρες ένέταξαν την ΕΑΒ στις ΔΕΚΟ!… και έφτασε σε ‘έσχατο’ σημείο αυτή να ‘διοικείται’ απο τους κομμματικούς ‘κτιριάρχες’… Πριν όμως απο αυτό, οι ίδιοι πολιτικο-κομματικοί ‘φωστήρες’ κατήγγειλαν την συμφωνία L.A.S.I (LOCKHEAD νυν LOCKHEAD – MARTIN) με ότι αυτή η καταγγελία συνεπάγεται. Η L.A.S.I είχε σχεδιάσει, κτίσει και κυρίως οργανώσει πλήρως την ΕΑΒ με πρωτόγνωρα Αμερικάνικα πρώτυπα, άγνωστα στην Ελληνική πραγματικότητα, – (πχ. πλήρεις και λειτουργούσες μονάδες επεξεργασίας αστικών και ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ λυμάτων, θερμανση σε όλους τους χώρους (και στα υπόστεγα!), πλήρη κλιματισμό της Honeywell στους υπόλοιπους χώρους!…, πλήρεις λειτουργούσες διαδικασίες και ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ!…) – σε συνεργασία με : AUSTIN, WESTING HOUSE, GENERAL ELECTRIC κ.α. Η συμφωνία προέβλεπε πολυετή συνεργασία και μεταφορά τεχνογνωσίας με σαφή αεροδιαστημικό προσανατολισμό και σχεδιασμό να εργάζεται έως και σε τρείς (3) βάρδιες των ~2.000 εργαζομένων εκάστη… – Αξίζει να επισκευθεί κάποιος, ακόμη και σήμερα, τις εγκαταστάσεις, για να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα έχει ακόμη ‘ανεκτίμητο θησαυρό’ στα χέρια της και θα έπρεπε να είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ για αυτό… Τι να πρωτοεκθέσει κάποιος; την αρτιότητα της οργάνωσης; την αρτιότητα στο σχεδιασμό; την πληρότητα και την τεχνογνωσία; την εμπειρία; τις λειτουργικές και οργανωτικές διαδικασίες; (οικονομικές, προμηθειών, full logistics διαχείρησης και συντήρησης πάγιου εξοπλισμου κ.α… που θα μπορούσαν να ‘μεταφερθούν’ (κυριολεκτικά) αυτούσιες – και να διαχειριστούν απο το ίδιο μεχανογραφικό κέντρο! – σε πολλές πολύπαθες δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία, δημοτικές επιχειρήσεις, σχολεία, νοσοκομεία, κλπ κλπ… σε ολόκληρο το κράτος…). Μονάχα το μηχανογραφικό κέντρο (UTS-20 / UNISYS – ‘δίδυμο αδελφάκι’ του συστήματος που επί σειρά ετών υποστήριζε τις εκλογές Πανελληνίως… ) και τα συστήματα λογισμικού, όπως αυτά ‘στήθηκαν’ αρχικά και προέβλεπαν διπλογραφικά και ελεγκτικά (τακτικά και δειγματοληπτικά) συστήματα, που ακόμη και σήμερα διατηρώ αμφιβολίες εάν υπάρχει τεχνογνωσία, (τεχνογνωσία, όχι βούληση που έτσι κι αλλιώς είναι αμφίβολο εάν υπάρχει…), να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ…