Όσο βαδίζουμε με αυτούς τους ρυθμούς, δε νομίζω ότι θα υπάρξει πρόοδος. Επικρατεί ένα “μπάχαλο” και η συζήτηση που ακολουθεί μετά τις πυρκαγιές καταλήγει να διεξάγεται αποκλειστικά μεταξύ πολιτικών, δημοσιογράφων και επιστημόνων και συνήθως μένει εκεί.
– Η απουσία οργανωμένου δασικού κτηματολογίου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών;
Η απουσία δασικού κτηματολογίου πρακτικά σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς δεν ξέρει τι κατέχει στο ελληνικό περιβάλλον, δηλαδή τι ανήκει στο κράτος, στους δήμους, στην Εκκλησία κ.ο.κ. Εν τω μεταξύ, τα κονδύλια που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη διαχείριση του δασικού πλούτου και την πρόληψη πυρκαγιών αφορούν τα δημόσια δάση. Άρα, όλα αυτά τα δάση που καίγονται δεν είναι δημόσια, αφού ανήκουν στους Δήμους, στην Εκκλησία κτλ. Έτσι, ακόμη και να είχε τα κονδύλια η Δασική Υπηρεσία δεν θα μπορούσε να έχει ρόλο στα δάση αυτά.
Αν, επιδιώξω να χτίσω σε σημείο δάσους που πρόσφατα κάηκε, πιστεύετε ότι θα συναντήσω ανυπέρβλητα εμπόδια;
Εάν οι πρόσφατες πυρκαγιές οφείλονται σε εμπρησμό, τότε νομίζω ότι αυτή είναι η τελική επιδίωξη, δηλαδή η δημιουργία κατοικιών. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύει και η εμπειρία: σε δάση που κάηκαν έχουν δημιουργηθεί αυθαίρετα κτίσματα, τα οποία αργότερα νομιμοποιήθηκαν. Έτσι δίνεται και το έναυσμα στον επίδοξο εμπρηστή να δημιουργήσει τη νέα γενιά αυθαιρέτων. Γι΄ αυτό έχω επισημάνει ότι η πολιτεία είναι συνυπεύθυνη στον φαύλο αυτό κύκλο.